Nereden nereye..

Bu sabah balkonumuzda kahvaltı yaptık anne oğul..10:30 gibi de kendimizi dışarı attık..hava o kadar muhteşem ki,içim kıpır kıpır..çok severim böyle havaları..hiç güneş yok..koyu renk bir hava,fakat sımsıcacık,bunaltacak kadar sıcak..yağmur öncesi sessizliği..saat 14:00 gibi eve geldik..yavrucuğuma domatesli makarna yaptım,yanında da yoğurt, afiyetle yedi..sonra uyumak için yatağına yattı..öptüm tatlı rüyalar dedim, 5 dakikaya uyumuş :-) annesi yesin dötünü..dışarıda çok yoruldu çocuğum..arkadaşım Yasemin ve bebeği Berat ile köye yürüyüşe gittik..yumurta aldık,bahçeden maydonoz aldık,süt siparişi verdim..sonrada yavaş yavaş,geze geze evimize geldik..böylece bu günüde yarıladık..
Bu gün iyi sayılsamda ne  zamandır içimde bir sıkıntı var...arkadaşlarım,gelenim gidenim,arayanım çok ama sadece onlarla olmayacağını anladım..,ailemden uzakta,eşim kendi ailesinden uzakta, burada yalnız kaldık...benim hiç Ankara'ya  dönmeye niyetim yok,çok seviyorum buraları fakat  özlenenler var..
Mesela hiç Akçakoca'yı özleyeceğim aklıma gelmezdi,geçen gün düşündüm de özlemişim.. evet sonunda  itiraf ediyorum,oğlum bu hayattaki en önemli değerim Gencer'im için özledim..güzel oğlum kuzenlerinden,akrabalarından,onu sevenlerden, herkesten uzakta burada büyüyor,hiç kimseyi tanımadan..bahçesinde koşturacağı,salıncakta sallanacağı,kuzenleriyle top oynayacağı bir evi bile yok!eşimi ve oğlumu çok sevdiğim için şimdi onlar adına çok ama çok üzülüyorum..gerçekten sadece onlar adına..
Ne kadar keyifli bir yazı yazasım vardı,o niyetle başladım ama biraz hüzünlendim..